dzieła.

obiektem czyichś prześladowań. Zdarzenia, jakie miały miejsce
- Cii - syknęła Lucy. - Lady Franton znowu na nas łypie.
- Nie martw się, wynagrodzę ci to. - Nachylił się,
kromkę.
R S
Przy stole stał Pierce. Jego pochmurna mina
się w ogrodzie czym innym. Przedwczoraj zrywałam fasolę.
ominął grupki siedzących na trawie.
Wally. - Zabójca kotów również kopie psy i warczy
Niechcący chyba popchnęła szklankę. Kostki
- Celowo ją rozgniewałem. Na pewno pojedzie.
które opychają się, czym popadnie, a potem potajemnie wymiotują.
usłyszaną od Pierce'a.
- Będę dzisiaj za tobą tęsknić.

Boże, Boże... Nie!
– Teoretycznie jest w odpowiednim wieku, ale nie wydaje mi się, żeby pasował do
wynajmował dom dla wytworu własnej wyobraźni? Zastanawiam się, ile ona naprawdę o sobie wiedziała. W każdym razie jakiś wędkarz zauważył coś w rzece i wysłaliśmy tam nurków. Znaleźli białą mazdę. Ma numer rejestracyjny samochodu Marty Vasquez. - Czy w środku jest jej ciało? Morrisette spojrzała mu prosto w oczy. - Jest jakieś ciało. - Montoya wie? - Już tam jest. - Cholera. Jedziemy. Pognali niemal z prędkością dźwięku. Za kierownicą siedziała Morrisette, dając sobie jednocześnie radę z papierosem, komórką i samochodem. Kiedy przyjechali na miejsce, akurat wyciągano z wody samochód. Za kierownicą tkwiły zwłoki w takim rozkładzie, że nie można ich było zidentyfikować. Kolejna ofiara Amandy Montgomery, tej cholernej psychopatki. Reed widział jej sterylny gabinet z makabrycznym drzewem rodowym. Pokój zabezpieczono i teraz specjalna ekipa badała ślady. Patrząc na wyłowiony samochód, Reed uświadomił sobie, że ludzie Diane Moses będą mieli dużo pracy. Montoya już był na miejscu. Wyprostowany jak struna wpatrywał się w samochód. Morrisette i Reed podeszli do niego. - Wszystko w porządku? - zapytała Morrisette, sięgnęła do torebki po papierosy i poczęstowała Montoyę. Wziął papierosa i zapalił. - Tak. Akurat! - pomyślał Reed. - To jej samochód? - Tak. - Przykro mi - powiedziała Morrisette. - Wszystkim nam przykro. - Montoya zacisnął szczęki. Zasugerowano mu, żeby nie oglądał ciała w takim rozkładzie, ale on stał nieruchomo i ciemnymi oczami patrzył na to, co zostało z jego dziewczyny. Minie trochę czasu, zanim zostanie sprawdzona dokumentacja dentystyczna, jednak najprawdopodobniej za kierownicą znajdowało się ciało Marty Vasquez. Mięsień na twarzy Montoi drgał nerwowo, ale policjant szybko zaciągnął się papierosem i opanował drżenie. Ani Reed, ani Morrisette nie mogli już nic więcej zrobić. Nikt nie mógł. Caitlyn nie mogła się doczekać powrotu do domu. Męczyła ją bezczynność, telefony od dziennikarzy, oglądanie swoich zdjęć w gazetach, badania i ciekawskie spojrzenia psychiatrów. Nawet część personelu traktowała ją inaczej. Kiedy wszyscy myśleli, że śpi, podsłuchała, jak pielęgniarki plotkując niej. Nie, żeby w domu było lepiej.
I wystarczy, stwierdził Bentz, przekroczył próg i cofnął się czasie.
Hairy S walił ogonem o podłogę i poszedł za nią do sypialni. Ubierała się i starała się nie
Przyjemne jest uczucie, że wreszcie udało mi się zaleźć mu za skórę.
Petrocelli, to inna kobieta, która także miała rodziców, może dzieci, męża, przyjaciół. A on w
zachodzącego słońca i pomieszczenie ponownie pogrąża się w ciemności. To straszne.
– Ach, więc... więc pan ją gonił. – Chłopak myślał na głos. – Popełniła przestępstwo? –
– Tak myślałem. Poproszę. Średnio wysmażony. I sos serowy do sałatki. Nawet tego nie
na poziomie parteru.
podłodze. Chia skrzeczała, Hairy S szczekał na całe gardło, gdy Bentz niósł żonę do sypialni.
Z wyższego poziomu zjeżdżał samochód, mercedes. Kobieta za kierownicą, Murzynka w
uciekała.
nieżyjąca żona Bentza, tu, w Los Angeles.